Χριστούγεννα σήμερα! Ένας ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να βγαίνει η μέρα προμηνύεται ηλιόλουστη. Οι ριπές του αέρα που ανακινούσαν τα φύλλα των φυτών στο μπαλκόνι ξάφνου έγιναν ανεπαίσθητες, το ίδιο και οι λιγοστές σκέψεις – μάλλον εικόνες, απ’ το χθεσινό βράδυ, καταλάγιασαν, παραχώρησαν τη θέση τους στην αίσθηση της νέας μέρας που προβάλλει απ’ το παράθυρο ασυννέφιαστη, ολόλαμπρη, γιορταστική. Καθώς το χθες παραχωρεί τη θέση του στο σήμερα αναρωτιέται κανείς γιατί το σήμερα είναι πάντα το ίδιο: Συννεφιασμένο, βαρύ, μοιάζει χωρίς διέξοδο.

“Στη Γεωργία έφθασε η σύνταξη του άνδρα μου τα 50 ευρώ από 500 που ήταν” ανάφερε στη συζήτηση η Μαρία πως της είπε μια γνωστή της από τη Γεωργία. Επί Κομμουνισμού δηλαδή η σύνταξη ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι τώρα με τον Καπιταλισμό! Η αναφορά αυτή έγινε πάνω στη συζήτηση για τα δικά μας εννοώντας πως κι εδώ οι αποδοχές θα βαίνουν ολοένα μειούμενες. “Γιατί δε φεύγουμε: Αν όχι να γυρίσουμε στο εθνικό νόμισμα απλώς να δείξουμε πως εννοούμε τη μετατροπή – μήπως και ταρακουνηθούν και σταματήσουν την αφαίμαξη“… “Μπα, δεν τους νοιάζει, σκοτίστηκαν. Η άποψη πως θα ‘ναι χειρότερα έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου” είπε ο Δήμος. Και συνέχισε: “Θα ξυπνήσεις το πρωί και θα δεις άδειο το δρόμο – ούτε μαγαζιά, ούτε τράπεζες, ούτε γραφεία“.
Τυλιγμένα όλα στη σιωπή του μουντού πρωϊνού, κτίρια χωρίς ανθρώπους, πεζοδρόμια χωρίς πεζούς με ψώνια, λιγοστά αυτοκίνητα… “Δε θα ‘χεις να φας, δε θα ‘χεις χρήματα να ψωνίσεις…”
εκτός από τα λιγοστά που βρίσκονταν στο συρτάρι της ντουλάπας… που κι αυτά θα τελειώσουν γρήγορα ξοδεμένα στα λιγοστά μαγαζιά με την ακόμη πιο λιγοστή πραμάτεια.
“Του χρόνο στο συσσίτιο!” ανάφερε χαριτολογώντας ο Φίλιππος. “Σήμερα ας είμαστε ευχαριστημένοι που τρώμε αυτά τα ωραία που μας έχετε Δήμο μου!” είπε η Πέρσα…

Πράγματι ήταν όλα τα φαγητά θαυμάσια – τα παιδιά τα είχαν παραγγείλει από το ψητοπωλείο της γειτονιάς: Κοκορέτσι, κοντοσούβλι, κοτόπουλο όλα με μπόλικες πατάτες, πίτες και φυσικά κρασί. Τα τυριά ήταν από το παραδοσιακό μπακάλικο της περιοχής “Μισή ώρα περίμενα στην ουρά στο ταμείο” το ίδιο είπε ο Δήμος και κάτι πολύ ωραίες πίτες.

Αυτά εν ολίγοις από τα χθεσινά που διαμόρφωσαν μια ακόμη παραμονή Χριστουγέννων… Σε λίγο το 2011 θα αποτελεί πια παρελθόν μαζί με τη Κυβέρνηση Παπαδήμου τη διανθισμένη με ένα σωρό αλλοπρόσαλλα και παράταιρα στελέχη: Γεωργιάδης και Βορίλας μαζί με Παπουτσή και Οικονόμου; Δένδιας και Μουρμούρας μαζί με Βενιζέλο Κουτρουμάνη…
“Κι εγώ ήμουν στη ΝΔ μικρός” είπε ο Φίλιππος αλλά “δεν είχα γίνει όμως μέλος στη Χρυσή Αυγή! Τι πάει να πει μικρός και μεγάλος; Το γεγονός παραμένει” καθώς επίσης πως ο ελληνικός λαός παραμένει αδρανής, άβουλος, μοιραίος τη συνεχή επιδείνωση με τη κυβέρνηση να προσπαθεί κυρίως να ρυθμίσει τα του PSI, αναμένοντας τις προσεχείς εκλογές που δεν πιστεύει πως θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο στα προβλήματα. Προβλήματα που κτίστηκαν σε όλο τη προηγούμενη 40ετία, πως μπορούν να κατεδαφισθούν σε μια μέρα – έστω σε 2 χρόνια. Ένα μεγαλύτερο διάστημα χρόνου επίλυσης μοιάζει οπωσδήποτε σαν το τίτλο του έργου του Ο’ Νηλ, “Μακρύ ταξίδι μες τη νύχτα” και όποιος αντέξει. “Καταγγελία του χρέους σαν μη βιώσιμο” είπε ο Αλέξης.

Όντως η χώρα δεν έχει τα μέσα να ανταπεξέλθει – μια στιβαρή οικονομία, παραγωγή, θα μπορούσαν να καλύψουν τα κενά, τις “μαύρες τρύπες” στον προϋπολογσμό. Αντ’ αυτών ύφεση, δυσπραγία, παρ’ όλα τα νέα δάνεια. “Αυτά πάνε σε αποπληρωμή τόκων…” μύριες φορές ακούσαμε. Πράγματι, αυτό το τελευταίο ίσως και να αποτελεί τη μόνη λύση. Αλλά ποιος μπορεί να το υλοποιήσει; Που φυσικά να τυγχάνει της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού;

Φωτό Κουραμπιέδες Μελομακάρονα Φαίδων –  Κιλκίς