Η Ούρσουλα Μιρουέ, μαζί με την Ευγενία Γκραντέ, αποτελούν δύο από τις πλέον εξέχουσες ηρωίδες του Μπαλζακικού έργου “Η Ανθρώπινη Κωμωδία”. Έργα γραμμένα περί τα μέσα του 19ου αιώνα, προοιωνίζουν τη χειραφέτηση της γυναίκας ήδη από την εποχή ενός εξ ορισμού δύσκολου περιβάλλοντος όπως το επαρχιακό: Οι ηρωίδες αυτές θα έχουν να αντιπαλέψουν τα ανυπέρβλητα θα έλεγε κανείς εμπόδια, ενός εχθρικού περίγυρου.

Ούρσουλα Μιρουέ Πρώτη δημοσίευση στον “Αγγελιοφόρο” το 1841, εκδόθηκε σε βιβλίο το 1842, στη σειρά “Μελέτες Ηθών” μέρος της επί μέρους σειράς “Σκηνές της επαρχιακής ζωής” (Scènes de la vie de province), της “Ανθρώπινης Κωμωδίας” (la Comédie humaine).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η Ούρσουλα Μιρουέ, είναι κόρη ορφανή, υπό την προστασία και ανατροφή του κηδεμόνα της γιατρού Μινορέ που διαμένει στη Νεμούρ έχοντας αφήσει πλέον το Παρίσι. Ο καλός γιατρός άλλο δεν θέλει παρά την ευτυχία της μαθήτριας πια Ούρσουλας, προσφέροντας της ανέσεις αλλά και μόρφωση υψηλής ποιότητας.

Η Ούρσουλα περιβάλλεται από τη στοργή ενός παπά, του ηλικιωμένου γιατρού, καθώς και από μια αφοσιωμένη υπηρέτρια. Μετά το θάνατο του ο γιατρός τη χρήζει κληρονόμο του. Όμως τη περιουσία του εποφθαλμιούν συγγενείς καθόλου ευνοϊκοί προς αυτήν. Όταν ο γιατρός πεθαίνει ενόσω αυτή είναι είκοσι ετών, οι συγγενείς τη θέτουν τότε ως στόχο, για να αρπάξουν ό,τι μπορέσουν από την περιουσία του.

Επίδοξοι κληρονόμοι με λίγη ή πολλή συνάφεια, είναι πολλοί στην πόλη . Καθώς φοβούνται ότι δεν θα έχουν κανένα μερίδιο εξ αιτίας της, προσπαθούν με μανία να αποδείξουν πως εκείνη είναι το ίδιο μ’ αυτούς:  άπληστοι συμφεροντολόγοι. Ενώνονται εναντίον της χρησιμοποιώντας σκοτεινές μεθοδεύσεις, επικαλούμενοι το γεγονός πως αυτή έπεισε το γιατρό να πάει στην εκκλησία ενώ αυτός ήταν ακόμη άθεος  – για να αποδείξουν τη σατανική της επιρροή επάνω του.

Εξέλιξη των γεγονότων κατά τη διάρκεια της αφήγησης: Η ανησυχία τους μεγαλώνει καθώς οι σχέσεις του γιατρού με τον παπά γίνονται όλο και στενότερες. Η σατανικότητα ενός εξ αυτών – του Μινορέ Λεβρό, τον κάνει να κλέψει τίτλους περιουσιακών ιδιοκτησιών που είχαν περιέλθει στην Ούρσουλα από τον γιατρό για την εξασφάλιση του μέλλοντος της – με τις αποδόσεις των ενοικίων τους.

Οδηγημένη στη φτώχεια και υποκείμενη στις διώξεις και στις ανομίες του ενόχου καθώς και των υπολοίπων αδίστακτων συγγενών, η Ούρσουλα βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία, τόση που να απειλεί την υγεία της και να προοιωνίζει το θάνατο της. Την απειλούν συνεχώς με ανώνυμες επιστολές, συκοφαντίες, εκβιασμούς.

Όμως η αθωότητα δεν θ’ αργήσει να θριαμβεύσει. Υποστηριζόμενη από τον έρωτα του Σαβινιέν ντε Πορτεντυέρ και άλλους φίλους του γιατρού, υπόκειται στις εμπειρίες ενός εχθρικού περιβάλλοντος τόσο έντονες που να την κάνουν να διακατέχεται ακόμη κι από ενοράσεις, που οδηγούν σε μυστηριώδεις αποκαλύψεις. Στο τέλος, η Ούρσουλα θα αποδειχθεί αθώα και θα κερδίσει την ευτυχία που αξίζει. Παντρεύεται τον Σαβινιέν ντε Πορτεντυέρ που έχει πια μια τιμητική θέση στο Ναυτικό – χάρη στο θείο του Κόμη ντε Κεργκαρουέ.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ Σ’αυτό το ιδιαίτερα Μπαλζακικό έργο, παρατηρούμε την αθωότητα και την επιδεξιότητα της Ούρσουλα Μιρουέ καθώς καταδιώκεται από τους βάναυσους συγγενείς του κηδεμόνα της γιατρού Μινορέ, αλλά και το γεγονός πως ο Balzac, βρίσκει πρόσφορο το έδαφος, (επαρχιωτισμός, απληστία) για να επεκταθεί στα υπερφυσικά φαινόμενα, το μυστικισμό, τη μετάδοση της σκέψης – ψυχικά φαινόμενα που τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα. Ψάχνει επίσης να πείσει τον άπιστο προς το υπερφυσικό αναγνώστη, αποδεικτικά στοιχεία με τη στήριξη εξηγήσεων και μαρτυριών αναφερόμενες στις θεωρίες του Αλέξη Ντιντιέ (περίφημου μέντιουμ), καθώς και του Φραντς Αντόν Μεσμέρ. Δείχνει επίσης πως ο γιατρός Μινορέ ένας άθεος αγγίζεται από τη Χάρη αποκτώντας Πίστη –  ήδη θέμα του γιατρού Ντεπλέν, στο έργο “Η Λειτουργία του Άθεου” (“Χρονικά του Παρισιού”, Chronique de Paris, 1836).

Προσαρμογή από Wikiwand.com – Εικονογράφηση Εντουάρ Τουντούζ (Édouard Toudouze).

Οι δύο συγγραφείς που έγραψαν για τη καταστροφική δύναμη του Χρήματος στις ανθρώπινες συνειδήσεις και συμπεριφορές είναι δύο: Οι Ονορέ ντε Μπαλζάκ και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

“Υπάρχουν αναγνώσματα που εμποδίζουν την αληθινή θέαση της Κοινωνίας”

— Honoré de Balzak Ursule Mirouët – Από την Αφιέρωση στη νεαρή ανιψιά του