Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται επτά χρόνια που έφυγε από τον κόσμο (20/1/2012) ο μεγάλος σκηνοθέτης μας Θόδωρος Αγγελόπουλος. Γύρισε τις ταινίες που έγιναν καλλιτεχνικά ορόσημα στη Βόρεια Ελλάδα ως επί το πλείστον και δη σε μέρη της Δυτικής Μακεδονίας – Φλώρινα και Πτολεμαΐδα. Η κινηματογραφική Λέσχη Πτολεμαΐδας στις 20 Ιανουαρίου διοργανώνει εκδηλώσεις για τη μνήμη του με επίκεντρο περιήγηση στα μέρη των γυρισμάτων (Φλώρινα, Ξυνό Νερό, Αμύνταιο) αφ’ ενός, αφ’ ετέρου προβολή ντοκιμαντέρ από τον Αλέξανδρο Λαμπρίδη – βοηθό σκηνοθέτη των ταινιών του του οποίου θα ακολουθήσει συζήτηση για το έργο του ενώ το τέλος των εκδηλώσεων θα στεφθεί  με μουσικό αφιέρωμα από το Μουσικό Σχολείο Πτολεμαΐδας.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννηθείς τον Απρίλιο του 1935, εγκατέλειψε αρχικά τις σπουδές του στη Νομική για να μεταβεί στο Παρίσι όπου και φοίτησε στο πανεπιστήμιο των Παρισίων Σορβόννη Λογοτεχνία. Κατόπιν αν και ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του στην εκεί σχολή Κινηματογράφου, επέστρεψε στην Ελλάδα. Αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη στήλη της κινηματογραφικής κριτικής στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή ως τη στιγμή που έκλεισε από τη Χούντα. Γυρίζει σε λίγο την πρώτη του ταινία (1970) την “Αναπαράσταση” χρονικό ενός εγκλήματος πάθους σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό. Η τριλογία του για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα (1930 – 1970) με τις ταινίες Μέρες του ’36 (1972), Ο Θίασος (1975), Κυνηγοί (1977) έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. Μετά το τέλος της δικτατορίας ο Αγγελόπουλος πήγε στην Ιταλία ως συνεργάτης στη RAI όπου κέρδισε και κάποια χρήματα αφήνοντας έκτοτε την αποκλειστική πολιτική θεματολογία στις ταινίες του ασχολούμενος με άλλα θέματα κυρίως υπαρξιακά στο υπόβαθρο των σχέσεων που παραπαίουν εξ αιτίας μιας έξωθεν πραγματικότητας και όπου ζητείται η επανένωση των δεσμών τους.

Τα τοπία είναι μουντά και κρύα, τα δένδρα τυλιγμένα στην ομίχλη του χειμώνα στον έρημο κάμπο οι άνθρωποι αραιά και που διασχίζουν τα έρημα χωράφια με τις αγροικίες όπου καπνίζει η καπνοδόχος του τζακιού. Η εκ βιομηχανοποίηση της περιοχής δεν άγγιξε τη μοναχική ματιά του μακρινού ταξιδιώτη από τα βάθη μιας ιστορίας που είχε αφήσει πολλές πληγές. Σαν επιστέγασμα από την ερημιά του τοπίου και τη σιωπή των λέξεων βγαίνει η αλήθεια μιας ζωής – έτσι κι αλλιώς, στο τέλος χαμένης.

Για την ταινία του “Η Αιωνιότητα και μια Μέρα” κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κανών 1998 ενώ για το “Βλέμμα του Οδυσσέα” το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής Κανών 1995 λέγοντας τότε στο λόγο κατά την απονομή των βραβείων του 1995: “Αν αυτό έχετε να μου δώσετε εγώ τι να σας πω;” λέγοντας το 1998 όταν κέρδισε το Α΄βραβείο: “Αν δεν είχε κερδίσει το Α΄βραβείο πάλι τα ίδια θα ‘λέγα”.

Θόδωρος Αγγελόπουλος → εικόνες από τις ταινίες του