Έπεφτε βαθιά σιωπή

Έπεφτε βαθιά σιωπή Έπεφτε βαθιά σιωπήΣτο παλιό μας δάσοςΤρέξε να σε πιάσωΜου ‘χες πρωτοπείΚαι όταν έτριζε η βροχήΣτα πεσμένα φύλλαΠόση ανατριχίλαΜέσα στην ψυχήΚίτρινο πικρό κρασίΚίτρινο φεγγάριΦεύγαν οι φαντάροιΈφευγες και συΚι είχες μέσα στην ματιάΈνα σκούρο θάμποςΈνα σκούρο σάμπωςΝα ‘πεφτε η νυχτιάΚάποια κόκκινη πληγήΠου δεν λέει να κλείσειΤο μικρό ξωκλήσιΔίπλα στην πηγήΚαι μια κίτρινη σιγήΣτο παλιό…

Το άγαλμα

Συχνὰ τὴ νύχτα, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, ἔφτανα σὲ μιὰ ἄλλη πόλη, δὲν ὑπῆρχε παρὰ μόνο ἕνας γέρος, ποὺ ὀνειρευόταν κάποτε νὰ γίνει μουσικός, καὶ τώρα καθόταν μισόγυμνος μὲς στὴ βροχὴ – μὲ τὸ σακάκι του εἶχε σκεπάσει πάνω στὰ γόνατὰ του ἕνα παλιό, φανταστικὸ βιολί, «τὸ ἀκοῦς;» μοῦ λέει, «ναί, τοῦ λέω, πάντα τὸ…

Οι θαλασσιές οι χάντρες

Αυτό το τραγούδι πάλι του αξέχαστου Μάνου Χατζηδάκι είναι εκπληκτικό… Οι χάντρες είναι ό,τι πιο ευτελές αλλά δίνει μεγάλη χαρά και στολίζει οτιδήποτε – γαλάζιες χάντες είναι και για τη βασκανία, το γούρι, την καλή τύχη