Ο σολομός φημίζεται για το νόστιμο και αρωματικό ροζ κρέας του. Είτε καπνιστός, είτε φρέσκος αποτελεί ένα προτιμώμενο έδεσμα για μια ιδιαίτερη στιγμή φαγητού. Ο καπνιστός συνοδεύει σαλάτες, σάντουιτς, ορντέβρ ενώ ο ψητός είτε φέτα, είτε κομμάτι με το δέρμα, είναι μία πρώτης τάξεως γευστική επιλογή.
Ωστόσο, λόγω της μεγάλης ζήτησης και της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης τείνει να γίνει είδος προς εξαφάνιση. Παρά τα πολλά ιχθυοτροφεία η παραγωγή δεν επαρκεί λόγω της μεγάλης ζήτησης! Η τελευταία θα πρέπει να περιορισθεί για να μην τον στερηθούμε μια μέρα!
Σολομός από την Ιρλανδία, καπνιστός σολομός από την Σκωτία, βιολογικός άγριος σολομός. Στα καταστήματα δημιουργείται η εντύπωση στον καταναλωτή ότι υπάρχουν αναρίθμητα είδη, αλλά και μεγάλα αποθέματα σολομού. Μια προσεκτική ματιά στη συσκευασία δείχνει ωστόσο ότι ο σολομός που συνήθως βρίσκουμε στο ράφι προέρχεται από ιχθυοκαλλιέργειες.
Όλη η ζωή στη γη εξαρτάται από τους ωκεανούς”
WWF EU
Ο λόγος είναι ότι ο άγριος σολομός απειλείται από εξαφάνιση και περιλαμβάνεται στον κατάλογο των ειδών που χρίζουν ιδιαίτερης προστασίας. Τα αποθέματα άγριου σολομού είναι μικρά, λέει ο Φίλιπ Κάνστινγκερ /Philip Canstinger από το “Κέντρο Θαλάσσιας Προστασίας του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση” (WWF). Στη Φινλανδία και την Σουηδία για παράδειγμα έχουν μειωθεί δραστικά τα σημεία εκείνα σε ποτάμια και θάλασσες, όπου ο σολομός αποθέτει τα αυγά του, με αποτέλεσμα να έχουν μειωθεί σε επικίνδυνο βαθμό τα αποθέματα. Στη Γερμανία μάλιστα δεν υπάρχουν καν αποθέματα, όπως συνέβαινε μέχρι πριν από αρκετές δεκαετίες. Η κατασκευή βιομηχανικών μονάδων και οι παρεμβάσεις του ανθρώπου σε ποτάμια και λίμνες, κυρίως στις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50 χειροτέρεψε την ποιότητα του νερού και έτσι ο σολομός εξαφανίστηκε.
Ήδη από τη δεκαετία του ΄70 ο σολομός καλλιεργείται σε ιχθυοτροφεία στις Σκανδιναβικές χώρες, τη Σκωτία, τη Χιλή και πολλές άλλες χώρες. Μόνο στη Γερμανία η ζήτηση για σολομό ανέρχεται στους 190.000 τόνους το χρόνο. Και η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς. Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (Wild World Foundation), κάνει ωστόσο λόγο για αρνητικές επιπτώσεις των ιχθυοκαλλιεργειών στο περιβάλλον: χημικά, αντιβιοτικά, περιττώματα περνούν μέσα από τα δίχτυα στην ανοιχτή θάλασσα και τα ποτάμια.
Όμως ο γερμανικός σύνδεσμος βιομηχανίας ψαριού και εμπορίου απορρίπτει τις κατηγορίες των περιβαλλοντικών οργανώσεων υποστηρίζοντας ότι αναφέρονται σε προβλήματα που ίσως υπήρχαν πριν από 20 ή 25 χρόνια. Τονίζει επίσης ότι αν και υπερδιπλασιάστηκε η παραγωγή σολομού τα τελευταία 20 χρόνια, το ίδιο διάστημα η χρήση αντιβιοτικών έχει μειωθεί κατά 99%.
Γερμανικές περιβαλλοντικές οργανώσεις παροτρύνουν ωστόσο τους καταναλωτές να μην αγοράζουν τον φθηνότερο σολομό που βρίσκουν στο κατάστημα, αλλά εκείνον που προέρχεται από βιολογικές ιχθυοκαλλιέργειες ή έχει πιστοποίηση MSC για βιώσιμες ιχθυοκαλλιέργειες.
Ο ειδικός Φίλιπ Κάνστινγκερ /Philip Canstinger, προτείνει, εκτός αυτού, στους καταναλωτές, να μην τρώνε σολομό μια και δύο φορές την εβδομάδα αλλά σπανιότερα, διότι το ψάρι αυτό είναι και πρέπει να παραμείνει είδος πολυτελείας με σχετικά υψηλή τιμή αγοράς.
Επίσης αυτά τα μεγάλα αυτά ψάρια του ωκεανού συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες υδραργύρου λόγω της μακροβιότητας τους στις θάλασσες.
πηγή: dw.com/el
Νορβηγία μια χώρα που αξίζει να ζεις
Νορβηγία – περισσότερα εδώ